جدول جو
جدول جو

معنی پلا خار - جستجوی لغت در جدول جو

پلا خار
نوعی گیاه نیمه وحشی با برگ های ریز کرک دار و ساقه های میان
فرهنگ گویش مازندرانی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(پُ)
آهنی باشد چون چند شانۀ بهم پیوسته گرفتن گرد و موی زاید را از ظاهر بدن اسب و استر و غیره. قشو. فرجول. کبیجه. فرجون
لغت نامه دهخدا
(پَ خوَرْ / خُرْ)
این نام را در درۀ چالوس و در کرج و مرزهای فوقانی جنگلهای شمالی ایران و در اراضی خشک و کوهستانی و استپ های کرمانشاه و لرستان و شیراز بگونه ای از شونگ میدهند و آن نام را در درفک به زین دار و هفت کول دهند و در گیلان دقزدانه را پلاخور گویند (گااوبا). و نیز رجوع به زین دار و دقزدانه شود
لغت نامه دهخدا
سنگ پا، نسفه، نشفه، (منتهی الارب)، و آن سنگی باشد سیاه و متخلخل که بدان شوخ کف پای سترند
لغت نامه دهخدا
(پْلا / پِ)
فرانسوا دو... نویسندۀ فرانسوی مؤلف نمایشنامه ها و قطعات اپرا کمیک. مولد وی در میلو بسال 1874 میلادی و وفات در 1853
لغت نامه دهخدا
ژان فرانسوا شوالیه دو، نام اصیل زادۀ فرانسوی مولد آبّه ویل (1747-1766 میلادی)
لغت نامه دهخدا
(گُ لِ)
رنگی است معروف شبیه به رنگ گل خار وآن نباتی است خاردار که گل سرخ دارد و مایل به کبودی و در عرف هند کطائی گویند. (آنندراج) :
امروز قبای تو به رنگ گل خار است
ترسم به تن نازکت آسیب رساند.
محمداسحاق شوکت (از آنندراج).
پنجه رنگرزان شد کف ساقی ز شراب
جامۀ سبز صراحی گل خار است امشب.
ملاطغرا (از آنندراج)
لغت نامه دهخدا
تصویری از پا دار
تصویر پا دار
توانگر، بااعتبار، معتبر
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از پای خار
تصویر پای خار
سنگ پا
فرهنگ لغت هوشیار
آهنی مانند شانه که پشت اسب و استر و مانند آنرا خارند و پاکد کنند قشو فرجول کبیجه فرجون
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از پلاس دار
تصویر پلاس دار
پلاس پوش صوفی
فرهنگ لغت هوشیار
پارسی است تلا کار زر کار زر گر آن که با طلا کار کند تذهیب کننده مذهب، چیزی که کار نقش و نگارش را از طلا ساخته باشند خانه طلا کار شمشیر طلا کار. چیزی را که کار نقش و نگارش از طلا باشد
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از پر خار
تصویر پر خار
که خار بسیار دارد
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از پلاخور
تصویر پلاخور
نام گونه های مختلف پیچ امین الدوله
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از لا چار
تصویر لا چار
ناچار ناگزیر
فرهنگ لغت هوشیار
پادوی کدخدا جهت فرمان بردن و ارتباط رعایا
فرهنگ گویش مازندرانی
کرم ابریشمی که سریع برگ خورد
فرهنگ گویش مازندرانی
پرنده ی دریایی، چنگر نوک سرخ
فرهنگ گویش مازندرانی
قاشق چوبی برای ریختن پلو کفگیر
فرهنگ گویش مازندرانی
پرخور، شکم باره
فرهنگ گویش مازندرانی
علف خوار پستاندار علف خوار
فرهنگ گویش مازندرانی
دزد، شیاد و کلاهبردار
فرهنگ گویش مازندرانی
نوعی نفرینبه زنی گویند که چندبار شوهر کرده باشد و هربار
فرهنگ گویش مازندرانی
از انواع زنبور درشت که به صورت انفرادی زیست کند
فرهنگ گویش مازندرانی
پلو همراه با خورش
فرهنگ گویش مازندرانی
مرتع علف چر
فرهنگ گویش مازندرانی
مادربزرگ
فرهنگ گویش مازندرانی
منتظر مردد و منتظر گشایش، کسی که به تردید و دودلی شدید دچار
فرهنگ گویش مازندرانی
سنگ انداز فلاخن
فرهنگ گویش مازندرانی
درخت افرا، از مراتع نشتای حوزه ی شهر عباس آباد
فرهنگ گویش مازندرانی
آقطی زار، زمین محل رویش گیاه آقطی به طور انبوه و فراوان
فرهنگ گویش مازندرانی
دور مرتع، پیرامون علف چر
فرهنگ گویش مازندرانی
چاق و فربه
فرهنگ گویش مازندرانی
پرخور
فرهنگ گویش مازندرانی
آدم بد بو ومتعفن، کسی که از پس مانده ی غذای دیگران تناول
فرهنگ گویش مازندرانی